Wat een opluchting om hier te zijn. Alles wat onprettig was in Degrad ontbrak en de kokosnoten liggen er voor het rapen. Deze mening werd tot vlak na de Tweede Wereldoorlog niet door iedereen gedeeld. De archipel Îles du Salut, waar Île Royale het grootste van is, en Île du Diable het bekendste, werd door de Fransen tot dan gebruikt als strafkolonie voor zware misdadigers. De internationale bestseller "Papillon" zou een waargebeurde beschrijving zijn van de ontsnapping  van de schrijver Henri Charrière.  Algemeen wordt nu wel aangenomen dat hij de leefomstandigheden beschreef en ontsnappingspogingen van gedetineerden die hem vooraf gingen. Volgens een bordje in het plaatselijke museum  ontsnapte hijzelf uit de gevangenis van Cayenne.

De oude directeurswoning is nu een dure horecavoorziening, bewaakt door een statige en luidruchtige pauw.

Dit is wat er van de oude gevangenenbarakken overblijft.

De ochtend voor de afvaart lag een Franse douaneboot DF45 naast Perspectiev geankerd. Om in de loop van de volgende dag toe te komen in Saint Laurent du Maroni was het nodig om ankerop te gaan om 14:30. Een douanecontrole zou deze timing in de war sturen dus nodigde ik de kapitein via de boordradio uit  om dit in de voormiddag te doen. Zij wenste me een behouden vaart want een controle stond niet op haar planning. 

In de loop van de late namiddag voer de douaneboot DF45 Perspectiev voorbij om bij het vallen van de nacht, via de radio, met ons contact te zoeken.  Ze waarschuwde me voor een onverlichte vissersboot en vroeg om de koers aan te passen om een eventuele aanvaring te vermijden. Uiteindelijk zijn ze een uur bij de visser blijven liggen  tot we er voorbij waren. Heerlijk dit vriendelijke sfeertje.