Kaapverdiërs zullen zich nooit kunnen voorstellen dat hier de ene bui onaangekondigd na de andere volgt.
Het regent zo vaak dat de was gewoon buiten blijft hangen wanneer het weer zo ver is.
Een mens leeft hier met een luchtvochtigheid waarin de minste beweging zweet oplevert, met de dichtstbijzijnde winkel op 5 km stappen, met de loze belofte dat je geen last hebt van de muggen wanneer je midden in de rivier ankert en met lokale ambtenaren die hun fout niet erkennen wanneer blijkt dat er verkeerde tarieven waren aangerekend. Of met de rivier die geen bodem schijnt te hebben want boven heb je water, vervolgens meer water dan modder, daarna meer modder dan water, gevolgd door modder en tenslotte de vaste bodem. De Nederlandse maatschappij die constant de rivier opmeet, mag dit contractueel alleen maar op de ouderwetse manier doen: met een touw met een gewicht aan want elektronisch metingen leveren nog minder accurate gegevens op.
Daarom wordt een mens niet vrolijk wanneer hier geankerd moet worden. Op de koop stroomt de Mahury razend snel en verandert de stroomrichting door het getijde 4 keer per dag. Alsof dit niet genoeg is sleept ze dagelijks ontwortelde bomen uit het regenwoud mee. Het was dan ook geen verassing toen het anker geen vat meer kreeg en Perspectiev ongecontroleerd begon af te drijven.
Voor het eerst vond ik mijn draai niet, tot het doordrong dat het de bewoners van Frans Guyana op hùn manier lukt om hun was gedroogd te krijgen.
Alle lokale vissers zijn Brazilianen.
Een andere opmerkelijk bevolkingsgroep zijn de Hmong. Eind jaren 70 begin jaren 80, toen de Fransen hun greep op Indochina verloren, zijn ze uit Laos naar de hoofdstad Cayenne gebracht. Omdat dit te veel spanningen veroorzaakte, werd hen een territorium toegewezen in het binnenland, rond het plaatsje Cacao. Ook zij hebben zich aangepast en ze zijn ondertussen verantwoordelijk voor het grootste deel van de lokale landbouwproductie.
Frans Guyanezen stemden in 2010 tegen de onafhankelijkheid. Het verklaart waarom er in dit deel van Zuid Amerika massaal baguettes verkocht in de Carrefour en Super U die met euro's worden afgerekend en er naar de EU wordt gebeld zonder roamingkosten. Het verklaart ook de aanwezigheid van een verkiezingsaffiche van de eurosceptische UPR voor de Europese verkiezingen. Maar toch blijft het vreemd want de streek ontvangt heel wat Europese steun.
Wie voet zet op de aanlegsteiger met wasmachines en rommel, stapt in een boeiend biotoop. De boten zien er verwaarloosd uit met hun dekzeilen, groene aanslag op het dek, aangroei onder de waterlijn en in de gangboorden en op kajuitdaken fietsen, potten, pannen en voorraadkisten. Het is het resultaat van het klimaat, de niet af te remmen groei van de natuur, het ontbreken van een jachtwerf en het project van de eigenaars, waarvan de meesten aan boord leven. Sommigen hadden in Frans Guyana werk gevonden en zijn er naar toe gezeild, anderen zijn er naar toegezeild met een lege boordkas, troffen een land aan waar Europese salarissen werden uitbetaald en zullen er enkele jaren blijven.
Ze zijn best aardig.
Cayenne, de hoofdstad: een indruk.
Ontmoetingen
Het is slechts een indruk, maar de bemanning van catamarans groter dan 10 meter vind ik vaak moeilijk te benaderen. Komt het door de intimiderennde grootte van hun boten, hun stuurstoel die veel hoger staat, dit soort boten flink duurder, of heb ik gewoon pech gehad met mijn ontmoetingen? Geen idee.
Het lukte wel met dit Frans koppel en hun dochter. Na een poos gymleraar te zijn geweest op de Seychellen en in Frankrijk werd het tijd om hun horizon te verleggen naar Frans Guyana. Ondanks weinig ervaring zijn ze vertrokken en wisten ze de overkant te halen. Heel hartelijke mensen met een grensverleggend verlangen.
Een dag later dan aangekondigd legden ze aan, na 52 dagen gevuld met roeien, gevriesdroogd eten, met 6 afwisselend slapen in een bed kleiner dan een 1-persoonsbed, een emmer als wc, blaren aan de handen en 5 roeiers die elkaars taal niet spreken. Ze waren vertrokken in Portimao waar Perspectiev in 2017 was.
Dit soort all-in vakanties kosten 15.000€ voor elke deelnemer. Deze overtochten worden 2 keer per jaar georganiseerd door het bedrijf van Ralph Tuijn, de schipper.
Minder snel dan de roeiers, maar sneller dan Perspectiev was de Albatros van Jean Louis van Europa naar Frans Guyana gevaren. Voor dat hij in Degrad des Cannes ankerde, had hij een dagenlange strijd tegen wind, stroom en stortbuien gevoerd om uit de monding en invloed van de Amazone te ontsnappen.
Bij hem wordt de motor gestart wanneer de snelheid onder de 5 knopen (9 km/u) zakt. Zijn motorgebruik in combinatie met een generator en een groot batterijpark laat hem zelfs toe om er een diepvries op na te houden.
Op een jaar tijd wil hij dan ook een rondje Atlantische Oceaan varen. Een totaal andere zeilstijl dan aan boord van Perspectiev.
Samen zijn we nog op zoek gegaan naar een passende verzekering voor onze boten.
Een andere mens met een boeiend verhaal was Bertrand. Hij had "ras le bol" van het westerse leven en had daarom continentaal Frankrijk omgeruild voor Frans Guyana. Daar had hij een 4x4wagen gekocht en was er mee beginnen rond te trekken tot dat die het begaf. Nu woonde hij er in op het haventerrein. In afwachting van de mogelijkheid om naar Guadeloupe te verhuizen, vult hij zijn dagen met de experimentele kweek van groenten, het verdrijven van muggen en te filosoferen.